قانون زندگی قانون باورهاست
امروزه باور خیلی از ما در جامعه این است که در بسیاری از موارد ، حتی جایی که حقمان پایمال می شود ساکت
بمانیم و هیچ حرفی نزنیم .
یک داستان :
تیر ماه سال ۹۷ ، عصر یک روز تابستانی از شهر بوشهر به سمت تهران با یک اتبوس پر از مسافر حرکت کردم .
همه چیز خوب پیش می رفت تا از شهر بیرون رفتیم و از پلیس راه بوشهر به بعد تا شهر قاعمیه شیراز بیش از
بیست بار نگه داشت .
سکوت بسیار عجیبی در اتبوس حکم فرما شده بودهرکس به هدفی که در زندگی داشت فکر می کرد .
مسافران از این کار راننده به شدت عصبانی شده بودند اماهیچ یک از مسافران در اتبوس حرفی نمی زد ،
عجیب تر اینکه مسافران اعتراضی به این وضعیت نداشتند .
تردید داشتم که از راننده درخواست کنم به نگه داشتن مداوم اتبوس (که خارج از عرف بود ) پایان دهد ، چون
ممکن بود عده ای ازمسافران به من اعتراض کنند .
من خجولی نمی کنم و هرچه می گذشت لازم بود یک اقدامی کنم ، لذا به راننده گفتم این کار تو اشتباه است و
اگر بار دیگه بی دلیل نگه داری حتما به شرکت شما و پلیس راه تماس می گیرم .