راه و روش زندگی کردن با مهرو محبت

 

 

***آیا ما می خندیم و خندیدن ما به صورت لبخنداست ؟

***آیا ما قهقهه ی خنده سر می دهیم ؟

***آیا خندیدن ما فقط بیرون از منزل است و وقتی به خانه باز می گردیم برسراعضای خانواده داد و بیداد راه می اندازیم ؟ 

 

در مترو ایستاده بودم و لبخندی بر لب داشتم شخصی که کنار من ایستاده بود به من گفت : « خنده به درون تو راه یافته است .»

وقتی از او خواستم منظورش را از«راه یافتن خنده به درونم » توضیح دهد ، یه کم من من کرد که نشان می داد آماده نبود چنین پرسشی از آن کنم . چند دقیقیه بعد پاسخ داد منظورش این است که هر شخصی باید روح خنده را بر وجود خود حاکم سازد . ازاو خیلی تشکرکردم و به او اطمینان دادم که به در خواستش رسیدگی خواهم کرد و مقاله ای را جع به همین موضوع خواهم نوشت .

راستش پیشنهاد او فکرمن را سخت به خودش مشغول ساخت ، احساس کردم بعد از سال ها اولین باری است که یک شخصی پیشنهادی سازنده مطرح کرده است .

خودم بسیارروحیه شادی دارم اما در پی این پیشنهاد از این رو به آن رو شدم . نگاه به افرادی که در مترو ایستاده بودند انداختم ، دسته کم به این نتیجه رسیدم که در کشورم ایران ، با وجود ویژگی های منفی و حس بد نسبت به هرمسئله ای (اقصادی ، فرهنگی ، سیاسی و ….)، نمی توان خنده را در وجود آن ها پیدا کرد .

از این رو در این مقاله در مورد آن دسته از احساسات و عادت های منفی  ، که مانعی بر سر راه خنده های ما هستند خواهم گفت  :

بیان کردن نکات مثبت دیگران :

یکی از عادت های بد بسیاری از مردم این است که اول روزشان را با فضای مجازی ، بدگویی از دیگران ، بحث های سیاسی ، افزایش قیمت ها ، کم کاری های حکومت ، آلودگی هوا ، مشکل ترافیک ، وضعیت بد اقتصادی و کلی مسائل دیگر…..و به دنبال این صحبت ها از مشکلاتی که فرزندان در خانواده ها به بار می اورند می شود .

برای متوقف کردن این روند نا بسامان کاری از دست من ساخته نبود اما حداقل می توانستم مواظبت کنم از افکار خودم و تا می توانستم افکار مثبت  را جایگزین افکار منفی کنم .

با خودم فکرکردم چه بهتر است به جای بدگویی از دیگران ، با گفتن از خوبی های دیگران به تقویت روحیه و بالا بردن اعتماد به نفس ان ها بپردازم . در حال حاضر با بازگو کردن خوبی های همسر و فرزندان و همکاران خودم و تعریف و تمجید کردن از ان ها توانسته ام به دور از تملق و چاپلوسی و گوشزد کردن اهداف خودم و ایجاد انگیزه برای هدف گذاری دیگران  ، شادمانی را با کمک خنده ترویج کنم .

یکی از راه های شاد کردن دیگران بازگو کردن خوبی های آنان به گونه ای درست و شایسته است .

برخی از همکارانم که از این کار نتیجه خوبی گرفتند ، کم کم شروع به ستایش از همسر و فرزندان و اقوام وهمکاران و هرکسی که با آن برخورد دارند ، کردند.

در کشور ما«ایران» عده بسیار کمی با گفتن کلمات زیبا از دیگران قدردانی می کنند . بیان کلمات زیبا در جای مناسب می تواند تاثیرمطلوبی تری بر جای بگذارد .

 روی هم رفته نادیده گرفتن خوبی های دیگران ، انرژی منفی فراوانی تولید می کند و جوی از ناخوشنودی ، دل خوری ، زیاده روی ، تنش و روابط نامطلوب ، همه جارا فرا می گیرد .

ضرورت بازگو کردن خوبی های دیگران :

آدمهای موفق وناموفق ، برای داشتن زندگی شاد ، نیازمند محبت و توجه دیگرانند . هر شخصی برای اینکه عملکرد بهتری از خود نشان دهد لازم است مورد توجه دیگران قرار گیرد و از او تشکر و قدردانی شود .

همه ما انسانها دوست داریم نظر مردم را در مورد کارهایمان بدانیم و اگر بهترین تلاشمان با سکوت دیگران روبرو شود ، امکان دارد کم دقت ، فراموش کارو پرخاشگر شویم .

هریک از ما تصویری از خود در ذهن داریم که به آن «خود پنداری» می گوییم . اگربه خود پنداری مان  افتخارکنیم ، به ما احساس اطمینان و آزادی خواهد بخشید و بهترین عملکرد را خواهیم داشت .

ولی وای به روزی که از خود پنداری خود شرمگین باشیم ، خودمان را پنهان خواهیم کرد و وجودمان را ابراز نخواهیم کرد . در چنین شرایطی ما روبه پرخاشگری می آوریم و کنار آمدن با ما سخت و دشوار خواهد بود .

تعریف کردن از دیگران ، اعتماد به نفسش را بالا می برد ، مهربان تر و یاری گرمردم پیرامونش می شود . با دادن حس خوب و تقویت روحیه ی یک نفرو بالا بردن اعتماد به نفسش ، او مجبور می شود که ما را دوست داشته باشد و با ما همراهی کند .

اقدامک :

کوچکترین درنگی در بازگو کردن خوبی های دیگران جایز نیست و باید سریعتر این کارراانجام دهیم ، زیرا ممکن است لحظه ای شادی را برای یک فرد غمگین فراهم آوریم و کمک کنیم  که برناامیدی خودش غلبه کند .

با تعریف و تمجید کردن از کسی به آن کمک خواهیم کرد به دو دشمن بزرگ شادمانی یعنی  «احساس تنهایی و بی ارزشی » پیروز شود .

ضرب المثلی وجود دارد  که می گوید:«گل ها  راحیه شان را در دستان کسی می نهند که به آن ها ارزانی کند .» اگرحس قدرشناسی و اشتیاق خود را برای مردم افزایش دهیم ، مردم دور و برمان را شادمان تر خواهیم ساخت و خودمان نیز شادمان تر خواهیم شد .

روشهای حسن جویی از دیگران :

خوبی های دیگران را چگونه بیان کنیم ؟

خوبی های دیگران را می توانیم با گفتگو کردن و یا با نوشتن نامه و یادداشت بازگو کنیم . برای بازگو کردن خوبی های دیگران راه های غیر مستقیم دیگری نیز وجود دارد . وقتی شخصی در حضور ما از خود ما تعریف می کند امکان این وجود دارد ارزش کار را تا حد رعایت ادب و حتی چاپلوسی تنزل داده باشد.

بسیاری از مردم ایران به دلیل  احساس شرم و خجالت ، تعریف کردن از دیگران در حضور خودشخص را کاری بسیا ر دشوار می پندارند .

این دسته از مردم می توانند از روشی به نام « بازگویی خوبی ها پشت سر دیگران » استفاده کنند .

این نوع قدردانی از دیگران راحت تر است و می تواند کارآیی بیشتری نیز داشته باشد . روش تعریف کردن از دیگران پشت سرشان می تواند برای آن شخص خوشایندتر نیز باشد ، زیرا بیشتر مردم براین باورند ، اگرکسی در پشت سرشان از آن ها تعریف کند ، دل و زبان آن ها با هم یکی است .

زمان مناسب برای بازگویی از خوبی های دیگران :

کلید طلایی برای تعریف و تمجید کردن از دیگران انجام دادن آن همین حالاست . این کا ر را همان زمانی که حس قدرشناسی ما تا زه و نیرومند است انجام دهیم . هرزمانی که احساس کردیم باید از کسی قدرشناسی کنیم ، پیش از این که جرقه آن خاموش شود دست به عمل بزنیم .

با بازگویی خوبی های دیگران ، عادت قدر شناسی  و فتح قلب ها را در خودمان پرورش دهیم که به گونه ای غیر مستقیم ما را از عادت بدگویی از دیگران که جوی خشن ایجاد می کند و مانعی بر سر راه خندیدن است دور می کند .